ဘဝဟာ ေရစီးေၾကာင္းေလးတစ္ခုလိုေတာင္ ေျဖာင္႔ေအာင္မစီးတတ္ခဲ႔ဘူး တိုက္စားခံလိုက္ရတဲ႔ ေခ်ာင္းကမ္းပါးေလးလိုပဲ ဘဝအနားသတ္တခ်ိဳ႕ဟာ ေရစီးႏွင္႔အတူ လံုးလံုးပါးသြားခဲ႔ ေရကန္ထဲက လည္တံရွည္ငန္းရိုင္းေလးက ေျပာတယ္ ဘဝဆိုတာ ဒီလိုပါပဲတဲ႔ ပ်ံႏိုင္တဲ႔အထိ ပ်ံၾကရဦးမွာေပါ႔တဲ႔ ေဆာ္လမြန္ငါးရဲ႕အိမ္ျပန္ခရီးေလာက္ ဘယ္ၾကမ္းတမ္းမလဲတဲ႔ ဌာနီဆိုတာ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး မေမ႔ေကာင္းတဲ႔ တစ္ေန႕မွာ ျဖစ္ေအာင္ျပန္မယ္တဲ႔ ေႏြဦးဟာ သာယာတယ္ ႏွင္းကို လြမ္းတိုင္း မ်က္ရည္စို႔တာ ဘယ္သူသိမလဲ ေႏြဦးဟာ ေျခာက္ေသြ႔တယ္ မိုးကို လြမ္းတိုင္း ၾကိတ္ငိုတတ္တာ ဘယ္သူသိမလဲ မရွိတဲ႔အရာကို တမ္းတေနသေရႊ႕ေတာ႔ ဘဝက ဘယ္အဆင္ေျပမလဲတဲ႔ ငန္းရိုင္းေလးက ရင္ကြဲပက္လက္ေျပာတယ္ တကယ္ေတာ႔ ငန္းရိုင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ ေႏြဦးဟာလည္း နည္းနည္းေတာ႔ပူျပင္း ေျခာက္ေသြ႕ေနမယ္ထင္တယ္ […]

ကဗ်ာဟာ ခ်ိဴတယ္ ကဗ်ာဟာ ခါးတယ္ ကဗ်ာဟာ ရယ္တယ္ ကဗ်ာဟာ ငိုတယ္ ကဗ်ာဟာ မဲ႔တယ္ ကဗ်ာဟာ ေျပာင္တယ္ ကဗ်ာဟာ မိုက္ရိုင္းတယ္ ကဗ်ာဟာ ယဥ္ေက်းတယ္ ကဗ်ာဟာ ခင္းက်င္းတယ္ ကဗ်ာဟာ သိုဝွက္တယ္ ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာပဲမဟုတ္လား တကယ္ေတာ႔ ကဗ်ာဟာ ကဗ်ာပီပီ ကဗ်ာဆန္တယ္ေလ ။ Art by Me created with Blender