စက္တင္ဘာမုိး
ေအးခဲစြာက်ဆံုးခဲ႔ေသာအေၾကာင္းအရာေတြကို တူးေဖာ္ဖုိ႔အတြက္အင္အားမရွိရိုးအမွန္ပါ ။ ခံစားခ်က္နဲ႔တုိက္ဆုိင္ဖူးတဲ႔ေတးသြားတစ္ပုဒ္ကို အေၾကာင္းမဲ႔သက္သက္ တစ္ပတ္ၿပီးတစ္ပတ္ေက်ာ႔႔ေနမိရံုနဲ႔ အေဟာင္းေတြအသစ္မျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ ။ အေ၀းထြက္သြားသူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကိုေျပာရမယ္ဆုိရင္ စြယ္ေတာ္ရြက္ေၾကြတခ်ိဳ႕ကိုအရင္ဆံုးျမင္ေယာင္ရင္း ႏွစ္လႊာေပါင္းရင္ေတာင္ တစ္ရြက္ျဖစ္ခြင္႔မရရွာေတာ႔တဲ႔ တစ္ျခမ္းပဲ႔စြယ္ေတာ္ဘ၀မွာ အမည္နာမတစ္ခုသာ တစ္ဖက္သတ္က်န္ရစ္ ။ စက္တင္ဘာရဲ႕မိုးစက္ေတြကေတာ႔ အလြမ္းေတြကိုပင္႔သက္တေၾကြေျခြခ်လို႔ ။ ၾကယ္ေတြကိုေမွ်ာ္ရင္း တိတ္တိတ္ကေလးဆုေတာင္းၿပီး ၿပိဳးၿပိဳးျပက္ျပက္ရင္ခြင္ထဲတစ္ေယာက္ထဲသာလင္းက်န္ရစ္တယ္။ ေႏြးေထြးမႈမရွိေတာ႔တဲ႔အၿပံဳးေတြေနာက္မွာ တကယ္ပါ..ခံစားခ်က္အေရာင္ေတြကိုသိခ်င္လြန္းလို႔အရဲစြန္႔စြာစကားဆုိခဲ႔တာပါ ။ ေရွာင္ပုန္းဖုိ႔ရည္ရြယ္ခဲ႔ရင္ ဘာေၾကာင္႔လဲဆုိတဲ႔ေမးခြန္းကိုအရင္ဆံုးေျဖခဲ႔ပါဦး ။ အၾကည္႔စူးစူးေတြရဲ႕ဘာသာစကားမွာ နားလည္ခြင္႔မရွိတဲ႔သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကိုျပဌာန္းထားမွန္းမသိႏိုင္ခဲ႔ ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္လြဲမွတ္တမ္းမွာ ဧည္႔သည္သရုပ္ေဆာင္အျဖစ္သာ ရည္ရြယ္ခဲ႔ရင္ အိပ္မက္အလြမ္းေတြနဲ႔ဇာတ္လမ္းမေပးသင္႔ခဲ႔ဘူးေလ။ ကတိက၀တ္မပါတဲ႔ရင္တြင္းစာခ်ဳပ္ကို တစစီေျခမႈန္းခဲ႔တယ္ ။ခပ္လြင္လြင္ရယ္သံေတြကို ေဆြးေျမ႔စြာလုပ္ယူရင္း ပါ၀င္ခြင္႔မရေတာ႔တဲ႔ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကိုအေ၀းကထုိင္ၾကည္႔ေနရံုပါ ။ ခပ္ျပင္းျပင္းနာက်င္ျခင္းမ်ိဳးနဲ႔ျပတ္သားခ်င္ခဲ႔ပါရဲ႕။ အိပ္မက္ဆန္တဲ႔အတိတ္ရက္ေတြကို အနာတရရွင္သန္ျခင္းကလြဲရင္ျဖတ္သန္းဖို႔အင္အားမဲ႔ ။ […]