မစန္းထြန္းေရးတဲ႔ ဘာမွတ္ေနလဲ ဆိုေတာ႔ ပိုစ္႔ကိုဖတ္ၾကည္႔ျပီး အေတြးေလးတစ္ခု၀င္လာတယ္…ကိုယ္႔အေၾကာင္းပဲဆိုပါေတာ႔ .. ကိုယ္ဟာ ငယ္ငယ္တည္းက သူတပါးကို အားနာတတ္ သည္းခံတတ္တယ္ ။ မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို ေအာက္က်ခံျပီးေပါင္းတတ္တယ္ ။ ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္႔မွာခ်စ္သူခင္သူေပါတယ္ ။ သူမ်ားကိုလည္းနစ္နာေအာင္မေျပာတတ္ဘူး ။ ဒါက ကိုယ္႔ရဲ႕ ျဖဴစင္တဲ႔ ငယ္ဘ၀ေပါ႔…။ အသက္ ၁၉ အရြယ္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ စ၀င္ေတာ႔ ေတြ႔ပါျပီ လူေပါင္းစံုနဲ႔ ။
ကိုယ္႔စီနီယာဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ္႕ကို ေခြးမ ဆိုျပီးေခၚတယ္..။ ဒါက အညာမွာ ခင္လို႔ေခၚတာဆုိျပီး အျမဲတမ္းေခြးမ ေခြးမဆုိျပီး ေခၚတယ္ ။ ေတာ္ရံုဆို ဘာမွမေျပာတဲ႔ကိုယ္ဟာ…အဲလိုအေျပာခံရတာ တကယ္မႏွစ္သက္ဘူး ။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္လည္း ေခြးထီးဆိုျပီး ျပန္ေခၚေတာ႔ ရိုင္းတယ္ဆုိျပီး အေျပာခံရတယ္ ။ ၁၈ -၁၉ အရြယ္ဆိုေတာ႔ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ၀က္ျခံေတြနဲ႔ဆိုေတာ႔ ကိုယ္႔ကို….ေလွာင္ၾကျပန္ေရာ…။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္က ျပန္ေျပာတယ္ … အုိၾကီးအိုမေတြက ဘယ္၀က္ျခံထြက္မလဲလို႔ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳလို႔ထြက္တာ ဆိုျပီး ျပန္ပက္ေတာ႔ ဆုျမတ္ကရိုင္းတယ္ျဖစ္ျပန္ေရာ ။
စေန ေန႔ ေန႔တစ္၀က္ခြင္႔ယူျပီး သင္တန္းသြားတက္တဲ႔ ကိုယ္႕ကို ရည္းစားနဲ႔ သြားခ်ိန္းတယ္ဆိုျပီး စြပ္စြဲၾကတယ္ ..ကိုယ္႔မွာအဲဒီအရြယ္မွာ ရည္းစားဆိုလို႔ မူးလို႔ရႈစရာမရွိ …။ ကိုယ္တက္တဲ႔ သင္တန္းက တကယ္ စေန ေန႔တစ္၀က္တက္ရတာ မိဘလည္းသိ ၾကီးေတာ္လည္းသိ ရံုးကိုလည္းခြင္႔တုိင္ျပီးမွသြားတက္တဲ႔ဟာကို ခင္လို႔စတယ္ဆိုတဲ႔ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ စြပ္စြပ္စြဲစြဲေျပာၾကတာ…။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ႔ သည္းမခံႏုိင္ရင္ တုတ္ထုိးအုိးေပါက္ေျပာတတ္တဲ႔ ကိုယ္႔အေၾကာင္းသိလို႔ထင္တယ္ သိပ္မစၾကေတာ႔ဘူး ကိုယ္ကလည္းကိုယ္ ေခြးမလို႔ လာေခၚတာနဲ႔ ေခြးထီးလို႔ေခၚျပီးသားပဲ ။ စီနီယာမကလို႔ ဒါရိုက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ပဲ ။
စင္ကာပူေရာက္လာေတာ႔ ကိုယ္နဲ႔ခင္တဲ႔ အမတစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ သူက ဖုိရမ္တစ္ခုရဲ႕ စီနီယာ …ကိုယ္ကေတာ႔ ဂ်ဴနီယာေပါ႔ ။ ကိုယ္က အဲဒီအခ်ိန္က တအားပိန္တယ္ အစာအိမ္ကလည္းျဖစ္ ေသြးအားနည္းတတ္ေတာ႔ ပိန္ေညာင္ေနတာပဲ ။ ေမးရိုးေတြေငါထြက္ေနေတာ႔ ရုပ္ဆိုးတာေပါ႔ေနာ္…။ အဲဒီေတာ႔ အဲဒီအမက ကိုယ္႔ကို အဖြားၾကီးနဲ႔တူတယ္ဆိုျပီး အျမဲေလွာင္တတ္တယ္ ။ ေဖ႔ဘုတ္ေတြဘာေတြသံုးခါစဆိုေတာ႔ ပံုေတြဘာေတြတင္ရင္ ဖြားၾကီး ဘာျဖစ္တယ္ ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ လာလာေျပာတတ္တယ္ ။ တကယ္ေတာ႔ သူအဲလိုေခၚတာကို ကိုယ္လည္းစိတ္မဆိုးပါဘူး ။ ကိုယ္က အရိုးေငါေငါနဲ႔ ပိန္တာကိုး..။
တစ္ေန႔ေတာ႔ ကိုယ္႔ေဖ႔ဘုတ္ဓာတ္ပံုတစ္ခုမွာ သူလာေရးတယ္…ဟယ္ ဘယ္က အဖြားၾကီးလဲဆုိျပီး ေရးေတာ႔ ကိုယ္စိတ္တုိျပီးျပန္ေရးလိုက္တယ္…။ အနည္းဆံုးေတာ႔ သမီးက ထိပ္မေျပာင္ဘူးေလ ဆိုျပီးေရးလိုက္တာ ကိုယ္႔ကို မက္ေစ႔ေတြပို႔ျပီး ရန္ေတြ႔…ဖုိရမ္က စီနီယာ မ်က္ႏွာေတာင္မေထာက္ဘူး.. ဘာျဖစ္တယ္ညာျဖစ္တယ္နဲ႔ ။ ကိုယ္ကလည္းကိုယ္ပါပဲ …သည္းခံႏုိင္တဲ႔ ပမာဏရွိတာေပါ႔ေနာ္…။ ဖြားၾကီးလို႔ ၁ ခါက ေန ၁၀ ခါထိေခၚရင္ ကိုယ္စိတ္မဆုိးဘူး…။ အဲ…အလုပ္ထဲမွာ ေဒါသထြက္ေနတဲ႔အခ်ိန္ အဖြားၾကီးလာေခၚရင္ေတာ႔ ထိပ္ေျပာင္တဲ႔အဲ႔အမကို အနည္းဆံုး သမီးက ထိပ္မေျပာင္ဘူးလို႔ေျပာလိုက္မိတာေပါ႔ေနာ္…။ဆုျမတ္က အရမ္းရိုင္းတယ္တဲ႔။
အဲအမက ကိုယ္႕ကို စိတ္ဆိုးတာ ခုထိမေခၚႏုိင္မေျပာႏုိင္..။ သူက ဖိုရမ္ထဲမွာ ၀ါရင္႔မန္ဘာဆိုေတာ႔ သူနဲ႔ျပသနာျဖစ္ျပီးတဲ႔ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖုိရမ္နဲ႔လည္းကိုယ္အဆက္သြယ္ျဖတ္လိုက္ေတာ႔တယ္ ။ ကိုယ္႔အသက္ ၂၅ ကို ေက်ာ္လာျပီးတဲ႔ေနာက္မွာေတာ႔ ကိုယ္႔စိတ္ေတြ တစထက္တစ ေျပာင္းလဲလာခဲ႔တယ္ေျပာရတယ္ ။ ဘယ္သူဘာထင္ထင္ဂရုမစိုက္တဲ႔စိတ္ ၊ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ကာကြယ္တတ္တဲ႔စိတ္ေတြပိုမ်ားလာတယ္ ။ အရင္တုန္းက ဆုိရင္ သူမ်ားဆီမွာ အေျပာခံရလည္း မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ ။ ခုေတာ႔ ကိုယ္မွန္တယ္ထင္ရင္ ဘယ္အရာမဆို ျပန္ေျပာရဲတယ္ ။ သူမ်ားကိုလည္း အရင္ကေရာ ခုေရာ ဘယ္တုန္းကမွ မတရားမလုပ္ဘူး ။ မလုပ္သင္႔တာမလုပ္ဘူး မေျပာသင္႔တာမေျပာဘူး.. ဒါေပမယ္႔ သည္းမခံႏုိင္ရင္ေတာ႔ ျပန္ေျပာတတ္တယ္ ။
အထူးသျဖင္႔ သူမ်ားနဲ႔အခန္းေတြရွဲေနရတဲ႔အခါ မတူညီနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္မွာၾကီးျပင္းလာတဲ႔ လူူေတြ တစ္အိမ္တည္းေနရတဲ႔အခါ … ျပသနာေပါင္းတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ပါပဲ ။ သည္းခံႏိုင္တဲ႔အခါ သည္းခံလိုက္ .. သည္းမခံႏုိင္ရင္ ေျပာလိုက္နဲ႔ သံသရာလည္….ခုေတာ႔ ဘယ္ေလာက္ေသးေသး သူမ်ားနဲ႔ရွဲမေနရတဲ႔ေနရာမွာပဲေနခ်င္ေတာ႔တယ္ ။ စင္ကာပူမွာက သိတဲ႔အတုိင္း အစစအရာရာက ေစ်းၾကီး .. ေဖေဖာ္၀ါရီလကုန္ရင္ အိမ္ေျပာင္းရေတာ႔မယ္..ဘယ္ဆီေရာက္လို႔ ဘယ္လြင္႔မယ္မွန္းမသိ ။
အသက္က ၃၀ ျပည္႔ခါနီးမွာ ကိုယ္႔အတြက္ တုိးတက္လာတဲ႔အရာက မလိုခ်င္တာ မလုပ္ခ်င္တာကို ျငင္းရဲတဲ႔စိတ္ဓာတ္ေလးပဲ ။ လူတုိင္းအလိုကိုမလိုက္ႏုိင္ဘူး ကိုယ္႔ယံုၾကည္ခ်က္အတြက္ ကိုယ္ရွင္သန္ရမယ္ဆိုတာကို ပိုျပီးသေဘာေပါက္လာတယ္ ။ မေပးႏုိင္တဲ႔အကူညီေတြကိုေတာင္းတဲ႔သူေတြကိုလည္း ေခါင္းမာမာနဲ႔ျငင္းတတ္လာတယ္ ။ မၾကိုက္တာေတြ႔ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကလို ၾကိတ္မိွတ္မခံေတာ႔ဘူး မေက်နပ္ရင္ ဒဲ႔ေျပာ ၊ အႏုိင္က်င္႔သလိုခံစားရရင္ ဒဲ႔ေျပာ အခ်ိန္ေတြတိုက္စားရင္းႏွလံုးသားေတြ မာေက်ာလာတယ္ဆိုပါေတာ႔ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ကိုယ္႔အတြက္ အဆင္မေျပတဲ႔ကိစၥေတြကို အပင္ပန္းခံျပီးမလုပ္ေတာ႔တဲ႔အတြက္ စိတ္လက္ခ်မ္းသာရတယ္ ။ လူ႔ဘ၀က တုိတိုေလး ကိုယ္လုပ္ႏုိင္တာ နဲ႔ လုပ္သင္႔တာကိုလုပ္မယ္ ။ ကိုယ္႔ကိုကိုယ္ေကာင္းေအာင္ေနမယ္ ။ ေပ်ာ္ေအာင္ေနမယ္…။ ရိုင္းတယ္ထင္ထင္ ဘာထင္ထင္ သူမ်ားမထင္ဟာ သူမ်ားနဲ႔သာ သက္ဆိုင္တာမုိ႔ ကိုယ္႔စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို ကိုယ္႔လက္ထဲမွာပဲထားမယ္႔ ၃၀ အတြက္ ကိုယ္ဟာအဆင္သင္႔ျဖစ္ေနပါျပီ ။
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္ဖတ္ေနရသလိုပဲ။ ဖတ္လို ့ေကာင္းတယ္ ညီမေလး ☺️
ေက်းဇူးပါ မရယ္..တိုက္စားလြန္းလို႔ မာေက်ာသြားတဲ႔ ႏွလံုးသားမ်ားအေၾကာင္းေပါ႔